ഡെപ്പ...

ഇത്‌ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു മാത്രം കെട്ടിട്ടുള്ള ഒരു കഥയാണു. സത്യത്തില്‍ ഇത്‌ കഥയല്ല ശരിക്കും സംഭവിച്ചതാണു.. അന്നെനിക്കു ആറു മാസം പ്രായം. ഏട്ടത്തിക്കു നാലു വയസും. കണ്ണുരിലെ പേരുകേട്ട പടന്നപ്പാലം തോടിനരികെയാണു അന്ന്‌ നമ്മള്‍ വാടകയ്ക്‌ താമസിചിരുന്നത്‌. ഇന്നത്തെ സവിത ഫിലിം സിറ്റിയൊന്നും അന്നില്ല. പടന്നപ്പാലം തോടാകട്ടെ മാലിന്യം കൊണ്ടുള്ള ദുര്‍ഗ്ന്ദംകൊണ്ടു പേരുകേട്ടതും. ഒരു വീടിണ്റ്റെ മച്ചിന്‍പുറത്ത്‌ ഞാനും ഏട്ടത്തിയും അച്ചനും അമ്മയും സന്തോഷപൂര്‍വം താമസിച്ചു വന്നു. സ്വതവേ ഏച്ചി നല്ല വികൃതിയാണെന്നു കേട്ടറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. എണ്റ്റെ ഭക്ഷണം കട്ട്‌ തിന്നുക, എണ്റ്റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍ അടിച്ചുമാറ്റുക തുടങ്ങിയവ അവളുടെ സ്ഥിരം പരിപാടിയായിരുന്നു. പാവം ഞാന്‍. പക്ഷെ കുറചു വലുതായപൊഴേക്കും ഞാന്‍ അവളെക്കാള്‍ വലിയ ഗജപോക്കിരിയായി മറിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം എണ്റ്റെ ഏച്ചികൊരാഗ്രഹം. തണ്റ്റെ പൊന്നനുജനെ ഒന്നെടുക്കണം. അമ്മ താഴെ വീട്ടുടമയുമായി സംസാരിക്കുന്നു. ഞാന്‍ മച്ചിന്‍പുറത്ത്‌ എണ്റ്റെ തൊട്ടിലില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നു. ഇതുതന്നെ പറ്റിയ അവസരം എന്നു മനസിലാക്കി ഏച്ചി എണ്റ്റെ തൊട്ടിലിനരികെവന്നു എന്നെ എടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഏനിക്ക്‌ കനംകൂടിയതു കൊണ്ടൊ അതൊ നിര്‍ഭാഗ്യംകൊണ്ടൊ എന്തൊ ഏച്ചികു കൈ കടഞ്ഞു. ഠിം! ഇതേ കിടക്കുന്നു ഞാന്‍ , താഴെ. എണ്റ്റെ സഹനശക്തികൊണ്ടൊ ഏച്ചിയുടെ ഭാഗ്യംകൊണ്ടൊ എന്തൊ ഞാന്‍ കരഞ്ഞില്ല. മച്ചിന്‍പുറത്തുനിന്നുള്ള ശബ്ദ്ംകേട്ട്‌ ഏച്ചിയേ നന്നയി അറിയാമായിരുന്ന അമ്മ ഉടനെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു, "അനു, എന്താ അവിടെ? എന്തോ വീഴുന്ന ശബ്ദ്ം കേട്ടെല്ലൊ". സ്വതവേ കൂര്‍മബുദ്ധിയും വക്രബുദ്ധിയും കൂടുതലാണു ഏച്ചിക്കെങ്ങിലും ഇത്രയ്ക്കു ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. ഏച്ചി അമ്മയോടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, "ഒന്നുമ്മില്ല അമ്മ. Cerealacണ്റ്റെ ഡെപ്പ താഴെ വീണതാ, ഞാന്‍ എടുത്തുവെച്ചോളാം!!!!"