Fate...

Out of Syllabus 33

"Life moves very fast.  It rushes from heaven to hell in a matter of seconds." - Eleven Minutes by Paulo Coelho

[Disclaimer: All characters appearing in this work are fictitious. Any resemblance to real persons, living or dead, is purely coincidental.]

Anitha lead a nearly perfect life. A good job, loving husband, a cute child to take care and a small house to live in. She led simple but happy life. Everything was going fine until that day. When she saw the news she was shell shocked.

Few years back. Anitha was doing her post graduation in Social Work. As usual she was the heart and soul of the college. Bubbly, live, charming, active, union chairperson.. she was an all rounder. If there was one defect in her, it was her looks. She was average looking, but her character over rode that particular defect. Job was her lecturer. He was perfect looking gentlemen in late 20's and too young for a lecturer. As if it was meant to happen, Job fell in love with Anitha. On the Valentine's day of the final year of Anitha, he proposed her. But Anitha being sensible that her Brahmin parents won't allow her to marry even from other caste, let alone a christian, politely rejected the proposal. Job was devastated.

Time went on. Anitha got a job as counselor in the famous hospital of the city. She got married and became well settled. Anitha's main job was to counsel the patients who are suffering from Sexually Transmitted Diseases (STD). Toughest part of her job was to inform the patients about the disease they are suffering from, which in many cases may go to extreme like AIDS. It was her job to help patients recover from the shock. On that day, she got one such extreme case where a patient suffers from AIDS. When she called the patient to her cabin, she was shocked to see him, it was Job. He was equally shocked to see her. May be because it was his Anitha, Job opened up.

After that fateful incident in college, Job felt so devastated that he found refuge in alcohol. Slowly alcohol turned into drugs. It was in the effect of drugs, he found out his passion for sexual pleasure. He sought pleasure in other women including prostitutes. He was so addicted that many a times he didn't take protective measures. As it was inevitable, he too succumbed to the hands of AIDS.

Anitha didn't know what to say. She just gave the medical report to Job, who felt numb upon seeing the disease. Without uttering a word, Job left the hospital. 

Next day Anitha saw the news that Job had committed suicide. She felt responsible. Remorse was pouring through every inch of her body. She told her husband that she wants to pay respect to the departed soul. At the graveyard she laid a rose on the grave and told

"I too loved you dear, but society will never accept us. Had I sacrificed that acceptance, I wouldn't have to suffer a lot today. I am sorry."

Candle light dinner...

Out of Syllabus 32

"A man on a date wonders if he'll get lucky. The woman already knows." - Monica Piper

She came in asking "Are you going to propose me?"
I was at the most expensive restaurant in the city. It was a private segment with sandalwood design complementing the candle light and giving it a golden suite look. Two glasses and a bottle of red wine with a bunch of red roses and soothing music made it a perfect place for romantic evening. This prompted her to ask that question.
She was wearing a black crimson saree and was glowing in the candle light. She had that uncanny ability  to keep the oomph factor without exposing an inch. Today also was not different. She had let her hair to flow in the back with edges curled. All these years when she was with me, i never noticed that, she was damn sexy.
"Do you remember the last candle light dinner we had"? She asked.
It was at a 'THATTUKADA' outside the railway station. We had black tea instead of wine. Rain and mosquitoes accompanied us as music. We both chuckled remembering it.
"The only difference here is that there is no rain" I told.
"Mosquitoes too", she replied.
"Why here?" She asked again.
"Special day, special person, so special place too" I told.
"Whats so special?" She asked. I just smiled.
She had been my best friend since ages. Literally she had been a shoulder of support in lows and highs of my life. Frankly speaking I owe my life to her. But since last few months I was getting tensed. I realized that I am going to lose her soon.
"When are you going to get married?" I asked.
"May be within an year" she replied.
"What about our friendship after that?" I asked trying desperately to hide my anxiety.
"Whats with it, you also know we are life long friends." She replied.
"But..." I stopped halfway.
She looked up and understood my anxiety.
"What can i say yaar, it all depends on him. You also knows that being a girl i have limitations" She told. My fears were confirmed, I will definitely lose her.
"You know that I wont be able to survive without you." I told without hiding my feelings.
"Hmm I know. But life is like that. Everyone including your parents and beloved one will leave you at one stage. But life has to move on." She replied.
"But there is one solution." I told.
"Whats it?" She asked.
I asked her "Will you marry me!!!"
She stared at me for long time and then we burst into laughter.

City of Dadagiri 2 - Rich get richer poor gets poorer...

ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്ടില്‍നിന്നും വന്നതുകൊണ്ട്‌ കൊല്‍ക്കത്തയിലെ വേനല്‍ എനിക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം വിപ്രോ വാര്‍ഷിക അവാര്‍ഡ്ദാന ചടങ്ങും കഴിഞ്ഞു ഓഡിസിയിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന വഴി. ചൂട് സഹിക്കവയ്യ. അപ്പോള്‍ ഓഫീസിന്റെ പുറത്തുള്ള നടപാതയില്‍ ആ ചൂടിലും പണിയെടുക്കുന്ന ഒരാളെ കണ്ടത്. മൂപ്പരേ മനസ്സാലെ നമിച്ചു. ഇരുപത്തിനാലു മണികൂറും എസിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഞാന്‍ എന്തിനു പരിഭവപെടണം. ടീംലീഡ്‌ മൂപരോട് എന്തിനാ ഇപ്പോള്‍ ഇവിടെ കുഴികുത്തുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു. സ്ട്രീറ്റ്‌ലൈറ്റ് പിടിപ്പിക്കാന്‍ ആണെന്ന് അയാള്‍ മറുപടി തന്നു. മമതയുടെ പരിഷ്ക്കാരം. സാള്‍ട്ട്‌ലേക്ക് ന്യൂടൌണ്‍ എന്നിവിടങ്ങളില്‍ സ്ട്രീറ്റ്‌ലൈറ്റ് കൊണ്ട് മോടിപിടിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് പദ്ധതി. വിപ്രോയില്‍ നിന്നുള്ള വെളിച്ചവും റോഡിനു നടുവിലുള്ള സ്ട്രീറ്റ്‌ലൈറ്റിനും പുറമെയാണ് നടപാതയിലെ ഈ ലൈറ്റ്.ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ പരിഷ്കാരത്തിന്റെ പേര് പറഞ്ഞു കോടികള്‍ കളയുക. കഴിഞ്ഞ മാസം ഹൌറ ബ്രിഡ്ജ് കാണാന്‍ പോയപ്പോള്‍ കടന്നുപോയ ചേരികള്‍ ആണ് അപ്പോള്‍ ഓര്മ വന്നത്. ഇവിടെ മോടിപിടിപ്പിക്കാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന കോടികള്‍ കൊണ്ട് ആ ചേരിനിവാസികളുടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് ഒരളവുവരെ പരിഹാരം കണ്ടൂടെ. അല്ല ചത്തുകിടന്നാലും ചമഞ്ഞു കിടക്കണം എന്നാണല്ലോ. ശിവാജിയിലെ രജനിയുടെ ഡൈലോഗാണ് ഓര്മ വരുന്നത്. Rich get richer poor gets poorer... പണ്ടും അങ്ങനെ ആയിരുന്നല്ലോ. രാജാക്കന്മാരും പ്രഭുക്കന്മാരും സ്വര്ഗീയ ജീവിതം നയിക്കുമ്പോള്‍,  സാധാരണ പ്രജകള്‍ക്കു ദാരിദ്ര്യം മാത്രം. ഇന്ന് രാജാക്കന്മാരുടെ സ്ഥാനത്ത് മല്ല്യയും, അംബാനിമാരും പരമ ചെറ്റകളായ രാഷ്ട്രീയക്കാരും വന്നു എന്നത് മാത്രമാണ് വിത്യാസം. കലികാലം!!!

പിന്നാമ്പുറം :- കലികാലത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം ഓര്‍മ്മവന്നത്. കേരളത്തില്‍ ജീവിക്കാന്‍ പേടിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ ലാലേട്ടനോട് തന്റെ ദുബൈയിലെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് മാറുവാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് ഒരാഴ്ച തികയുന്നതിനു മുന്നേ പതിനായിരങ്ങളുടെ മുന്നില്‍വച്ച് ഒരു നേതാവ് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു "കൊല്ലേണ്ടവരെ ഞങ്ങള്‍ കൊന്നിടുണ്ട്". ലാലേട്ടന്‍ പറഞ്ഞതില്‍ എന്താണ് തെറ്റ്??? മുകളില്‍ പറഞ്ഞ നേതാക്കളെ പോലുള്ള മണ്ടശിരോ'മണി'കള്‍ ഒക്കെക്കൂടി കേരളത്തെ ഭ്രാന്താലയമാക്കും അല്ല ആക്കി...

നാടകമേ ഉലകം ....

1997 മാര്‍ച്ച്‌... SDA ഇംഗ്ലീഷ് സ്കൂള്‍
ഞാന്‍  മൂന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയം. സ്കൂളിലെ വാര്‍ഷികത്തിന്‌ ഒരു നാടകം അവതരിപ്പിക്കാന്‍ മോറല്‍ സയന്‍സ് ടീച്ചര്‍ നമ്മളോട് ആവിശ്യപെട്ടു
നാടകം:- ഇയ്യോബിന്റെ പരീക്ഷണം...
നായകന്‍ ഇയ്യോബ്‌:- എന്നത്തെയുംപോലെ ലിനോ.
എന്റെ വേഷം:- ദൈവം
എന്ത് കണ്ടിട്ടാണ് ടീച്ചര്‍ എന്നെ ദൈവമായി തിരഞ്ഞെടുത്തത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഒരു പക്ഷെ മൂന്നാംക്ലാസ്സുകാരനില്‍ ഒരു സാത്താനെ ടീച്ചര്‍ കണ്ടിടുണ്ടാകില്ല.

നാടകം നമ്മള്‍ തകര്‍ത്തു റിഹെര്സല്‍ ചെയ്തു. അങ്ങനെ വാര്‍ഷികം വന്നെത്തി. വളരെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടുകൂടി ഞാന്‍ മയ്ക്കപ്പ്‌ റൂമില്‍ എത്തി. അപ്പോള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരു സംശയം. ദൈവത്തിനു എന്ത് വേഷം നല്‍കും. പാന്റ്സും ഷര്‍ട്ടും തൊട്ടു ജുബ്ബ വരെ പരിഗണിച്ചു, പക്ഷെ ഒന്നും സ്വീകാര്യമായില്ല.ഒടുവില്‍ ടീച്ചര്‍ ഒരു തിരുമാനം എടുത്തു. ദൈവം അശരീരി ആകട്ടെ എന്ന്. അങ്ങനെ എന്റെ അരങ്ങേറ്റം തന്നെ ശബ്ദത്തില്‍ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി. നാടക സമയത്ത് എന്നെ പിറകിലെ തിരശീലയ്ക്കു പിന്നില്‍ നിറുത്തി. അപ്പോള്‍ അടുത്ത പ്രശ്നം. എനിക്ക് സ്റ്റേജ് കാണാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.  ടീച്ചര്‍ പറയമ്പോള്‍ തുടങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ടീച്ചര്‍ തുടങ്ങിക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഇയ്യോബിനെ കണ്ടു മടങ്ങി വരുന്ന സാത്താനോടു ദൈവം സംസാരിക്കുന്നതാണു ആദ്യ രംഗം. ഞാന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു "നീ എവിടെ പോയി വരികയാണ്?". മറുപടിയായി കൂട്ടച്ചിരിയും കൂവലും കേട്ടപ്പോഴാണ് സംഗതി പിടികിട്ടിയത്. കര്‍ട്ടന്‍ അതുവരെ ഉയര്‍ത്തിയിരുന്നില്ല. പോരെ പൂരം. ഒടുവില്‍ കര്‍ട്ടനില്‍ ഓട്ടയുണ്ടാക്കി അത് വഴി സ്റ്റേജ് നോക്കി നാടകം അവതരിപിച്ചു.

2003 മാര്‍ച്ച്‌  SSVP മട്ടന്നൂര്‍
നാടകം:- റോബിന്‍ഹുഡ്.
രംഗം:- അറസ്റ്റിലായ റാബിന്‍ഹുഡ്ഡിനെ പാറാവുകാരനെ ബോധംകെടുത്തി രക്ഷിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നു.
നായകന്‍ റോബിന്‍ഹുഡ്:-  എന്നത്തെയും പോലെ സുനന്ദ്‌.
എന്റെ  വേഷം:- തല്ലുകൊണ്ട് ബോധംപോകുന്ന പാവം പാറാവുകാരന്‍.
നാടകദിവസം nccയുടെ യുനിഫോര്‍ം ധരിച്ച് ഗമണ്ടന്‍ തോക്കുമായി ഞാന്‍ സ്റ്റേജില്‍ ഉലാത്തുവാന്‍ തുടങ്ങി. റാബിന്‍ഹുഡ്ഡിന്റെ സുഹൃത്തായി അഭിനയിച്ച പ്രണോയ് വന്നു എന്റെ തലയ്ക്കടിച്ചു ബോധംകെടുത്തി. അവര്‍ എന്നെ എടുത്തപ്പോള്‍ ഇക്കിളിതോന്നി ഞാന്‍ കുടുകുടെ ചിരിച്ചു. ബോധംകെട്ടു കിടക്കുന്ന പാറാവുകാരന്‍ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു കാണികളും കൂട്ടചിരിയും കൂവലും തുടങ്ങി.
എന്താ പറയുക, അഭിനയിച്ച രണ്ടു നാടകങ്ങളിലും കൂവല്‍ സമ്പാദിച്ച എന്നിലേ അഭിനേതാവ് അതോടെ ചരമമടഞ്ഞു. ജീവിതമാകുന്ന നാടകത്തില്‍ അഭിനയിക്കാന്‍ അഭിനയം അറിയണമെന്നില്ലലോ. നാടകമേ ഉലകം...

City of Dadagiri 1 - Shit happens!!!

പട്ടിണിപരുവങ്ങളായ 7 പെങ്ങള്‍മാരെയും കുടുംബത്തെയും പോറ്റുക എന്ന ലക്ഷ്യവുമായിട്ടായിരുന്നു എന്റെ അമ്മാവന്‍ പത്ത്‌മുപ്പതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് കൊല്‍കത്തയില്‍ വന്നു കഷ്ട്ടപെടാന്‍ തുടങ്ങിയത്. ഞാനാകട്ടെ കണ്ണൂരിലെ ഒരു കുഗ്രാമത്തിലും. അവധിക്ക്‌ നാട്ടില്‍ വന്നാല്‍ കസിന്‍സിനു കൊല്‍കത്തയെപറ്റി പറയാന്‍ നൂറു നാവായിരുന്നു. ഇതൊക്കെ കേട്ട് വണ്ടറടിച്ചു എന്റെ മനസ്സില്‍ കലശലായ ആഗ്രഹം പൊട്ടിമുളച്ചു, കൊല്‍കത്തയില്‍ പോകണമെന്ന്‌. പക്ഷേ അന്ന് ആ ആഗ്രഹം ചീറ്റിപ്പോയി.
പിന്നിട് വളര്‍ന്നു വലുതായപ്പോള്‍ (അതോ ചെറുതാവുകയായിരുന്നോ) ഇതാ വരുന്നു വിപ്രോയുടെ വക ഉഗ്രന്‍ ഓഫര്‍. കൊല്‍ക്കത്തയില്‍ പോസ്റ്റിങ്ങ്‌. പണ്ടാരം ആഗ്രഹിച്ച കാലത്ത് ഇതൊന്നും നടന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല തീരെ വേണ്ടാത്ത സമയത്ത് ഇതൊക്കെ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ ഹിന്ദിപോലും അറിയാത്ത ഞാന്‍ കൊല്‍ക്കത്ത നഗരിയില്‍ എത്തി. ചരിത്രം ഉറങ്ങുന്ന നഗരമാണ് കൊല്‍കത്ത. ഒരു കാലത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയുടെ തലസ്ഥാനം. ഇപ്പോഴും അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെ, ചരിത്രം മാത്രമല്ല കൊല്‍കത്തയും ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു ഇത്രയുംകാലം. പഴകിയ കെട്ടിടങ്ങളും, മുസ്യൂം പോലും വേണ്ടെന്നുവച്ച ട്രാമുകളും, സൈക്കിള്‍റിക്ഷകള്‍, ആകെക്കൂടി ഒരു മുപ്പതു വര്‍ഷം പിറകോട്ടു പോയ അവസ്ഥ. ദാദാഗിരിയുടെ ആ സിറ്റിയില്‍ ഉണ്ടായ ചില അനുഭവങ്ങള്‍ ഇവിടെ പങ്കുവെക്കുന്നു.
കൊല്‍കത്തയില്‍ വരുമ്പോള്‍ തന്നെ ഇവിടുത്തെ പെണ്‍കുട്ടികളെ പറ്റി കേട്ടറിവുണ്ടായിരുന്നു. പ്രൊജെക്റ്റില്‍ ഉള്ള നല്ലൊരു പെണ്‍കുട്ടിയെ വളയ്ക്കാം എന്നാഗ്രഹിച്ചു ഓഫീസില്‍ പോയ നമ്മള്‍ക്കു കടുത്ത നിരാശയാണ്ണ്‍ ഉണ്ടായത്‌. മരുഭൂമിയില്‍ പോലും പേരിനു മരുപ്പച്ച ഉണ്ടാകും, പക്ഷെ ഇവിടെ മരുന്നിനുപോലും ഒന്നുമില്ല. നമ്മള്‍ അഞ്ചുപേര്‍ വരുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ അതില്‍ ഒരു പെണ്ണെങ്കിലും ഉണ്ടാകും എന്നായിരുന്നു പ്രൊജക്റ്റ്‌മേറ്റ്സ് കരുതിയത്‌!!! കഷ്ടകാലം എന്നെല്ലാതെ എന്താ പറയുക.
noidaയില്‍ ആയിരുന്നപ്പോള്‍ മുട്ടിനു മുട്ടിനു ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്കള്‍ കാണാമായിരുന്നു എന്നാല്‍ മണിക്കൂറുകള്‍ കാത്തു നിന്നാല്‍ മാത്രമേ ഒരു ബസ്‌ കിട്ടു. കൊല്‍ക്കത്തയില്‍ നേരെ തിരിച്ചാണ്. മുട്ടിനു മുട്ടിനു ബസുകള്‍ പക്ഷെ അതില്‍ കേറിപറ്റാന്‍ മഷിയിട്ടു നോക്കിയിട്ടുപോലും ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്കള്‍കണ്ടില്ല. പിന്നിടുള്ള ഒരു യാത്രമാര്‍ഗ്ഗം shared auto ആണ്. അത് നമ്മള്‍ക്കു ശരിക്കും ബോധിച്ചു. കാരണം അതില്‍ ആണ്‍പെണ്‍ വിത്യാസമില്ലാതെ ആര്‍ക്കും സഞ്ചരിക്കാം. അങ്ങനെ വിക്ടോറിയാ മെമ്മോറിയല്‍ കണ്ടു മടങ്ങി വരുമ്പോള്‍ ഓട്ടോക്കാരന്‍ അഞ്ചുപേര്‍ക്കും പന്ത്രഹ് (അങ്ങനെ മൊത്തത്തില്‍ 75) രൂപ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു. വീട്ടില്‍ എത്തി ഞാന്‍ 60 രൂപ എടുത്തു കൊടുത്തു. അയാളുടെ തെറി കേട്ടപ്പോഴാണ്ണ്‍ പന്ത്രഹ് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പന്ത്രണ്ട് അല്ല 15 ആണെന്ന് മനസ്സിലായത്‌. കൂടുതല്‍ ചമ്മാന്‍ നില്‍ക്കാതെ  പൈസ കൊടുത്തു തടിതപ്പി.
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അമ്മാവനില്‍ നിന്നും ഇവിടെ ഗുരുവായൂരപ്പന്‍ ക്ഷേത്രം ഉണ്ടെന്നും ഞായറാഴ്ച അവിടെ സദ്യ ഉണ്ടെന്നും വിവരം കിട്ടിയത്. കടുകെണ്ണയില്‍ ഉള്ള ഭക്ഷണം കഴിച്ചു വയറാകെ പ്ല്ഗായി കിടക്കുന്ന സമയത്ത് ഒരു നേരെമെങ്കിലും നാട്ടിലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാലോ എന്നോര്‍ത്ത് ഞായറാഴ്ച നേരത്തെ എഴുനേറ്റ് മുറിഹിന്ദി ഉപയോഗിച്ച് മെട്രോ സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തി. അപ്പോള്‍ അടുത്ത പ്ലഗ്.ഞായറാഴ്ച ഉച്ചയ്ക്ക് മൂന്നു മണിക്ക്‌ ശേഷമേ മെട്രോ ഉള്ളു. അങ്ങനെ ബസ്‌ പിടിച്ചു അവിടെ എത്തി മൂക്ക്‌മുട്ടെ സദ്യ വെട്ടിവിഴുങ്ങി തിരിച്ചു വന്നു. കടുകെണ്ണയും വെളിച്ചെണ്ണയും കൂടി ചേര്‍ന്ന് പിന്നീട് കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് ബെല്ലും ബ്രേക്കും ഇല്ലാതെ ആയിരുന്നു പോക്ക്....!!!

Life without Google...

Out of Syllabus 31
 
There used to be blogging contests in the Wipro blog. And this month the topic was quite interesting one. Its about ‘A LIFE WITHOUT GOOGLE’. And this is what I submitted.

Life without Google. Doesn’t the heading itself sound scary at first sight? Definitely it does. It’s even unthinkable about a day when Google is down, let alone a Life without Google. But think about it twice. Will the Life without Google be empty? Will the Life without Google be such tough to manage? I do not think so.

Since the evolution of mankind ages ago, one thing had remained the same – Adaptability. Man adapts to whatever he have, and try to evolve within that limited space. Few days across I came across a blog in which the author claims that he met and had a conversation with the God. In that conversation, God explains about the human adaptability and his extremely powerful quality of evolving himself. Men thrive to excel, regardless of the condition or situation in and around him. The same case is applicable even if one day Google stops its operation. Everything in the world will go on as usual. Men will eat sleep play work and reproduce even if Google is not there. You think it’s impossible? Here comes the before mentioned superpower of homo sapiens, adaptability and ever evolving nature. People get used with the absence of Google same as the way they got used with its presence. Google has helped a lot in men’s quest for knowledge. Google simplified the process. But again as I told before, men will never stop their quest for knowledge even if Google is not there.

But being said that, I cannot ignore the impact of a life without Google. If Google is stopped one day, definitely world will be under utter chaos. Things won’t run proper. The only reason behind is again the before mentioned Adaptability, only difference is this time around it came as a villain. People got adopted with Google’s impact in day to day life in such extent that they can’t even imagine what they will do without Google. But if we come out of the self-made belief that we cannot live without Google, and try to see beyond it, we can clearly understand that the tension or uneasiness caused by just thinking about a life without Google, eases away, that we are prepared to live and evolve, that the only thing matters is that we are still here.

Having said all this, now where do I search for a suitable image for the blog… nowhere other than GOOGLE!!!

Why I shaved my head...

Out of Syllabus 30
 
One day, the masochist in me backed off.
And I felt remorse, regret and deep pain.
Far before, I reached parting of ways,
One lead to love and other one to hatred.
I chose love and traveled through that path.
But later on I realized, I was confounded.
It was too late to go back, so I adopted.
Masochist in me was born & grew stronger.
Until that day, when I felt remorse & regret.
I was so ashamed with myself and my deeds,
so I went and shaved my head completely.
Remorse is the best way to heal oneself.
and I felt that I was healed from my sins.
So I am back to the Masochist I was..... !!!!

The shadow...

Out of Syllabus 29

1996 Lords Test.
This test will be remembered as the debut test for two of India's most prolific cricketers. Sourav Ganguly and Rahul Dravid. But more famously it is remembered for the debut century of Ganguly. Same as in his entire career Dravid's innings was in the shadow. And thus began the journey of THE WALL or rather THE SHADOW as i would like to call him.
When i write this Rahul Dravid will no more wear the Indian cap, which he treasures the most. It may not mean so much for others, who supports swashbuckling players who throws his bat at everything, and completely ignores the contribution of the players like Dravid, Laxman & Kumble. But for me, its end of an era. And may be passion towards cricket too.

Many started following cricket after watching Sachin play. and they were right to do so. But i started loving cricket after watching Dravid play. Since that innings against Srilanka in 1999 WC, Dravid has been my favorite player in all sorts of sports (Remember I am a die hard fan of Man Utd too.) 1999 have been career changing year for Dravid too. From being stamped as average ODI player, he went on to become the top scorer of that WC. He also became a pillar stone along with Sachin, Ganguly, Kumble & Srinath upon which Indian team was built after the match fixing scam.
Some times there comes a situation when even God himself could do nothing, but even during those drastic conditions THE WALL stood strong. The masochist in Dravid comes out in challenging situations. Swinging, bouncy pitches of England and Australia are the places where Dravid triumphed. How many times we have seen him, rescuing India. Kolkata, Adleide,  and loads more.
As in an article by Vedam Jaishankar, who wrote Dravid's Biography, Jaishanker made a point by saying that, Dravid is a perfect example for a typical middle class Indian, who triumphed due to his hardwork alone. And he was true too. Dravid, compared to the likes of Sachin or Ganguly, had lesser inborn talent. But he worked hard, competing with himself, evolving, correcting himself, learning from his mistakes. His innings were built up ball by ball. He stood painfully patient. All his innings have the smell of blood and sweat.
Mike Hussey is known as Mr Cricket, but i dont know how he became so when Dravid is here. A perfect example for a team man, Dravid always considered the benefit of the team only. He even kept wickets so the team could afford another batsman. He never complained. He took it as a challenge and fought with himself. He maintained a higher standard of batting record when he kept wickets. He took responsibility in his shoulders and stepped down from captaincy, when India crashed out of WC 2006.Everyone told he is not suitable for ODI. But it was his presence at one end, which helped other youngsters like Yuvaraj and later Raina to play their natural game. His records alone speak about how good a player he is in all formats of game.
Now its time to say good bye to him. It hurts when i realize that he wont be padding up, to save Indian innings from yet another collapse. But looking forward to see him as captain and mentor of Rajasthan Royals. He is perfect mentor for youngsters like Rahane and Meneria. And we are watching the other side of Dravid in IPL. Aggressive batting, shouting at fielders, Exchanging words with bowlers, expressing his joy at a wicket, captaining brilliantly and last but not least one among the top run getter.
"There was and is only one Rahul Dravid. There can be no other. I will miss Rahul in the dressing room and out in the middle" - Sachin Tendulkar. What else we require, than the words from the master itself, to prove the worth of Rahul Dravid.

Qwerty...

Out of Syllabus 28

People say World is beautiful..
That there are many places to explore..
That it’s too vast for a lifetime ..
And the pleasure it bring is endless..
People say dream is limitless..
That we really live in our dreams.
That dreams guide our life..
That without dream life is empty..
But don’t know why...
Both seems to be one for me.
Both are not vast as told or heard.
Both revolve around a QWERTY keyboard...

വിപ്രോയില്‍ ബോംബ്‌.....

കഫെ കോഫീഡേയുടെ നല്ല മുറ്റ് കാപ്പിയാണ് വിപ്രോയുടെ പാന്‍ട്രിയില്‍. അതും പാല്‍ ഒഴിച്ചത്... അതുകൊണ്ടുതന്നെ ദിവസവും 6-7 കപ്പ്‌ കാപ്പി ശീലമായി. പതിവ് പോലെ രാവിലത്തെ കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞു റസ്റ്റ്‌റൂമിലേക്ക് പോയതാ. നോക്കുമ്പോള്‍ അവിടെ ഒരാള്‍കൂട്ടം. കുറെ സെക്യൂരിറ്റിക്കാരും. എല്ലാവരുംകൂടി ഒരു പൊതിക്ക്‌ വട്ടംകൂടി ബംഗാളിയില്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു. ഞാന്‍ ഇടയില്‍കൂടി അകത്തു കയറാന്‍ നോക്കി. പക്ഷെ ഒരു സെക്യൂരിറ്റികാരന്‍ തടഞ്ഞു. അപ്പോഴാണു കാര്യം പിടികിട്ടിയത്. ആ പൊതിയില്‍ എന്താണ് എന്നാണ് സംസാരം. ഒരാള്‍ ഡിറ്റക്ടര്‍ വച്ച് നോക്കിയപ്പോള്‍ അലാറം അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എല്ലാവരും പേടിച്ചു. അവര്‍ ആള്‍ക്കാരെയൊക്കെ അവിടുന്ന് മാറ്റി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സെക്യൂരിറ്റി ഹെഡും വേറെ കുറേപേരും കൂടി പോകുന്നത് കണ്ടു.. കുറച്ചുകൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സെക്യൂരിറ്റി ഹെഡ് വന്നു നമ്മുടെ പ്രൊജക്റ്റ്‌ മാനേജരെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയി. ഇതൊക്കെ കണ്ടു നമ്മള്‍ ഓഡിസിയില്‍  അന്തംവിട്ടിരിക്കുകയാണ്. പിന്നിട് ആ സംഘം തിരിച്ചുവരുന്നത് കണ്ടു. നടുക്ക് പാര്‍സലും പിടിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മുടെ പ്രൊജക്റ്റ്‌ മാനേജരും. ദൈവമേ ഇയാള്‍ക്ക്‌ ഇത്രയും ധൈര്യമോ??? അയാള്‍ പാര്‍സലും കൊണ്ട് ഓഡിസിയില്‍ കയറി. എന്താണെന്നു ടീംലീഡ്‌ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ആണ്‌ കാര്യം പിടികിട്ടിയത്. മൂപ്പര്‍ വീടിലേക്ക് അയക്കാന്‍ വെച്ച മരുന്ന്പൊതി റസ്റ്റ്‌റൂമില്‍ വച്ച് മറന്നു പോയതാണ്. കാറിലാണ് മറന്നത് എന്ന് കരുതി നോക്കിവരുമ്പോഴേക്കും ഇവിടെ ഈ പൊല്ലാപ്പ്‌ നടന്നിരുന്നു. ഏതായാലും ഒരു പത്തുമിനിറ്റ്‌ നേരത്തേക്ക്‌ പരിഭ്രാന്തി പടര്‍ത്താന്‍ മൂപ്പര്‍ക്ക്‌ സാധിച്ചു. പക്ഷെ മെറ്റല്‍ ഡിറ്റക്ടര്‍ഒച്ചപ്പാടുണ്ടാക്കാന്‍ മാത്രം എന്താണ് ആ പൊതിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത് ?? അതിപ്പോഴും ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു...

Perfect Couple...

Out of Syllabus 27

She doesn't like to make guesses,

And I had made hell lot of them.

She doesn't like to make excuses,

And I had survived due to them.

She doesn't like to debate at all,

And I had made my life as a debate.

She likes movies rather than books,

And I like books more than movies.

She doesn't like to be questioned,

And my life itself is a question mark.

She doesn't like many surprises,

But for me life had been full of them.

She hates me like anything and,

I love her more than anything in world.

Now you tell me whether or not,

We will make the perfect couple....

Egg Poach...

Out of Syllabus 26

It is true that during tough times,
God sent us a faint light of hope.
In one such hard time during life
I got a faint hope which helped me survive
Food, one of the essential thing for life
was becoming tougher for us now a days
It was at that time, this thing came out
and helped us through the tough times
Made by two lives which are sacrificed
for our survival, its known as EGG POACH!!!



NB:- During the tough times at Kolkata where food is made of mustard oil, Egg poach or Bulls-eye as its known in south, was the only thing which helped us to survive.

നഷ്ടപെട്ട ഓര്‍മ്മകള്‍...

കുറച്ചു ദിവസമായി  എന്തെഴുതണം എന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്. ഒന്നും കിട്ടാതെ വന്നപ്പോള്‍ പോയി ഒരു 'BUDWIZER' വാങ്ങി അതും മോന്തികൊണ്ട് ചിന്തകളില്‍ മുഴങ്ങി. അപ്പോള്‍ എഴുതുന്നതിനു പകരം ഒരു യാത്ര പോകാന്‍ ആണ്‌ തോന്നിയത്. അതെ ഞാന്‍ ഒരു യാത്ര പോവുകയാണ്. ജീവിതത്തിലും കാലത്തിലും പിറകിലോട്ട്, ചരിത്രത്തിലേക്ക് ഒരു യാത്ര. അന്നെനിക്കു ആറു വയസ്സ്. (ആറു വയസ്സുകാരന്‍റെ കുഞ്ഞു മനസ്സില്‍ നിന്നും വരുന്നത് കൊണ്ട് ഒരുപാടു തെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാകും. അതിനു മുന്‍കൂര്‍ ജാമ്യം.) കണ്ണൂര്‍ ടൌണിന്റെ തിരക്കില്‍നിന്നും നമ്മള്‍ നാട്ടിലേക്ക് മാറിതാമസിക്കുകയായിരുന്നു. 

ഒരു പ്രഭാതത്തില്‍  വീടിന്റെ മുറ്റത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ പ്രകൃതി എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറയുന്നത് പോലെ തോന്നി. മുന്നില്‍ വശ്യമനോഹരമായ പച്ചപ്പ്‌ പരത്തി നില്‍കുന്ന ഞാറുകള്‍. അതില്‍ താളത്തില്‍ പണിയെടുക്കുന്ന കൃഷിക്കാര്‍. അതിനും അപ്പുറം പ്രകൃതിയോടിണങ്ങി ചെമ്മണ്‍ പാത. ഘനഘോരമായ ശബ്ദം പുറപ്പിടിവിച്ചു കൊണ്ട് കുത്തിയൊലിക്കുന്ന തോട്. പിന്നെ വൃക്ഷങ്ങളുടെ രാജാവായ അരയാല്‍. അതിനു കീഴെ മരതകംപോലെ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്ന അമ്പലകുളം. അതിനു വലതു വശത്തായി വയസ്സന്‍ പുളിമരം. ആ മരച്ചുവട്ടില്‍ ഒരുപാട് ചരിത്രങ്ങള്‍പേറി, എന്തൊക്കെയോ മനസ്സില്‍വെച്ച് കോട്ടയം തമ്പുരാന്‍റെ കൊട്ടാരം. കുളത്തിനു മീതെ നാലമ്പലവും ചുറ്റമ്പലവും ഒക്കെയായി പ്രൌഡിയോടെ തലയുയര്‍ത്തി നില്‍കുന്ന കുഴുമ്പില്‍ ഭഗവതി ക്ഷേത്രം. ഇന്ന് ഉത്സവമാണ്. അതിന്റെ തിക്കുംതിരക്കും അവിടെ കാണാം. മുത്തശ്ശി പറയുന്നത് കേട്ടു ഇന്ന് കംസവധം കഥകളിയാണെന്ന്. അമ്പലത്തിന്‍റെ മുന്നില്‍ പൂവുകള്‍ ഇറുത്തുകൊണ്ട് ഒരു വാര്യര്‍. അതെന്റെ പൂര്‍വികര്‍ ആരെങ്കിലും ആണോ അതോ ഞാന്‍ തന്നെയാണോ. അടുത്ത് പോയി നോക്കാം.

ഹരി!!! അകത്തുനിന്നും അമ്മയുടെ വിളികേട്ടപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ചിന്തകളില്‍നിന്നും ഉണര്‍ന്നത്. ഒന്നുകൂടി നോക്കിയപ്പോള്‍ മുന്നത്തെ കാഴ്ച ആയിരുന്നില്ല കണ്ടത്. വയലില്‍ കൃഷി ഇറക്കിയിരുന്നില്ല. ചുവന്ന പാത ടാര്‍ ചെയ്തിരുന്നു. തോടിനു പഴയ ഗര്‍ജ്ജനമില്ല, അത് വറ്റിവരണ്ടിരുന്നു. തല്തോല ബസാറില്‍ മീന്‍വിറ്റ് ജീവിക്കുന്ന മുഗള്‍ ചക്രവര്‍ത്തി മുസ്തഫര്‍ കമാലിനെ പോലെ ആ അരയാലിനും പ്രതാപം നശിച്ചിരുന്നു. കുളം കലങ്ങിമറഞ്ഞിരുന്നു. വയസ്സന്‍ പുളിയുടെ പല്ലുകള്‍ കൊഴിഞ്ഞിരിന്നു. കോട്ടയം തമ്പുരാന്റെ കൊട്ടാരം ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞു, വിറകുപുരയെക്കാള്‍ കഷ്ടമായിരുന്നു. തകര്‍ന്നുവീണ ചുറ്റമ്പലവും, നഷ്ട്ടപ്രതാപത്തെയും ഓര്‍ത്തു കുഴുമ്പില്‍ ഭഗവതി ക്ഷേത്രം നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. അന്ന് എല്ലാ ശുദ്ധിയോടും കൂടി കുലതോഴില്‍ ചെയ്തിരുന്ന ആ വാര്യര്‍ അതൊക്കെ വെടിഞ്ഞു മാംസഭുക്കായിരുന്നു. കാലം ഓടുമ്പോള്‍ നടുവേ ഓടുക അല്ലെ. പക്ഷെ ആ പരക്കംപാച്ചിലിനിടയില്‍ മനസമാധാനം നഷ്ടപെട്ടിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചുപോയി "ഒരിക്കലും വളരരുതായിരുന്നു"...

-[inspired from "നിള"യെന്നെ വിളിക്കുന്നുണ്ട്..! by മന്‍സൂര്‍ ചെറുവാടി ]-

A valentine's day post...

Out of Syllabus 25

A valentine's day post To My ZAHIR

The rain was over, clouds had departed. Sun came out, throwing golden strands in the valley. On the entrance of the house in the uphill, she waited anxiously, looking into the unending road. For her LOVE who had went for the war.

The war was over. And in the horizon she could see it. On a white horse with Godspeed, He was racing towards her.

The horse neared and with the same wicked smile, he told her, "Zahir, I promised you that I will be back." 

Telling this he fell into her lap. Even with the arrow pierced in his heart, even when the breath was out of his lungs, he smiled and told. "Zahir, I am the most blessed person in the world, to die in the hands of an angel". Saying this he rested forever in peace, on his beloved's lap.

She didnt cry. She felt numb. With great pain she took out the arrow which was struck in her beloved's heart and pierced into her own heart, which she knew was already broken, and sacrificed herself so that in Gods land, they will be together forever. Happily. Now tell me whose love was greater???

Without wax...

MASOCHIST

-[NB:- I know this is a good old story. But on this day nothing else came into my mind.]-

എന്റെ ലോകം...

വയലുകളും, കൃഷിയും, കൃഷിക്കാരും, ഉത്സവങ്ങളും മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയില്‍ ഇരുന്നു കണ്ട കഥകളിയും ഒളിച്ചുകളിയും അമ്പലകുളത്തില്‍ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടതും കുളം കലക്കിയതിനു ചീത്തകേട്ടതുമായ ബാല്യം, അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

ഹോസ്റ്റലിലും ക്ലാസ്സിലും ഒറ്റയ്ക്കു എന്റെ ചിന്തകളെ മാത്രം താലോലിച്ച്‌, മടുപ്പിക്കുന്ന ഏകാന്തതയും വല്ലാത്ത ഒരു ഒറ്റപെടലും അനുഭവപെട്ട, ഒടുക്കം ഒരുപിടി നല്ല ഓര്‍മകള്‍ നല്‍കിയ കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സിന്റെ ഒപ്പം ആഘോഷിച്ച അവസാന മാസങ്ങള്‍; എന്റെ +2 ജീവിതം, അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഗെയിംസും സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍സും അതിലൂടെ കമ്പ്യൂട്ടറിനെതന്നേ മനസിലെറ്റിയ, അത് മാത്രം ജീവിതമാക്കിയ കുറച്ചുകാലം, അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

ജീവിതത്തില്‍  ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത ഒരിക്കലും തിരിച്ചുകിട്ടാത്ത നാല് വര്ഷം. ദുസ്സഹമായ സാഹചര്യത്തിലും പിടിച്ചുനില്‍കാന്‍ പ്രാപ്ത്തനാക്കിയ, സമയം ധാരാളവും പണം തിരേ ഇല്ലാത്തതും എന്നാല്‍ എന്ജോയ്മെന്റിനു ഒരു കുറവുമില്ലാതിരുന്ന, കൊച്ചു പിണക്കങ്ങളും അതിലേറെ ഇണക്കങ്ങളും, ഭുമിയില്‍ നമ്മള്‍ തന്നെ രാജാക്കന്മാര്‍ എന്ന ഭാവത്തോടെ  (അഹങ്കാരത്തോടെ) വീണ്ടുവിചാരം തീരെയില്ലാതിരുന്ന നന്നായി ഉഴപ്പി, നന്നായി ആസ്വദിച്ച കലാലയജീവിതം; അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

പെണ്ണെന്ന വര്‍ഗ്ഗത്തെ തന്നെ വെറുത്തിരുന്ന എന്നെയും, എന്റെ ഒരുപാട് കാഴ്ചപാടുകളെയും മാറ്റിമറിച്ച, ഗ്രാവിറ്റിയെ പോലും വെല്ലുവിളിച്ചു ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുയര്‍ന്ന, ആ കണ്ണുകളും, ഞാനും, അവളും, ഒരുപിടി സ്വപ്നങ്ങളും മാത്രമായിരുന്ന ആ മായാലോകം അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

ഒടുവില്‍  അതൊക്കെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ മാത്രമാണെന്ന് പറഞ്ഞു ദൂരേക്ക്‌ ഓടിമറഞ്ഞ ആ കണ്ണടകാരിയും, അതിനുശേഷം ജീവിതത്തില്‍ ഏറ്റവും മറക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന depression periodഉം, സിഗരറ്റ് മദ്യം എന്നിവയില്‍ അഭയംതേടിയ കാലം, അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

പൊടിയും  പുകയും നിറഞ്ഞ ബംഗ്ലൂര്‍ തെരുവുകളില്‍കൂടി പച്ചവെള്ളം മാത്രം അകത്താക്കി ഒരു ജോലിയും തേടി അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ മാസങ്ങള്‍, അതായിരുന്നോ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം???

ഇതൊന്നുമല്ല  15ഇഞ്ച്‌ സ്ക്രീനും അതിനുള്ളിലെ കുറേ 'SQL QUERIES'ഉം, റിപ്പോര്‍ട്ടുകളും ആണ് എന്റെ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു എന്റെ തലക്കിട്ടു ഒരു കിഴുക്ക്‌ തന്നു എന്നെ ചിന്തകളില്‍നിന്നും ഉണര്‍ത്തിയ പ്രൊജക്റ്റ്‌മാനേജറും, അതു കേട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ച സഹപ്രവര്‍ത്തകരും അടങ്ങിയ, മാന്യമായ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ 'so called corporate world', യതാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കഴുതകളെ പോലെ പണിഎടുക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ലോകം അതാണ്‌ യതാര്‍ത്ഥ ലോകം ....

മടിയന്‍ മല ചുമക്കും....

2009 November...

B. Tech ഒന്നാം വര്ഷംതൊട്ടു നമ്മള്‍ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടുനടന്നിരുന്ന ഒരു സ്വപ്നം, റിഥം, പൂവണിയാന്‍ ആഴ്ചകള്‍ മാത്രം ബാക്കി. ആ ഒരു സന്തോഷത്തില്‍ ആണ് ഞാന്‍ വീട്ടില്‍പോയത്. തിരിച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും വലിയ പണിയാണ് യൂണിവേര്സിറ്റി വക കിട്ടിയത്. S7 യൂണിവേര്സിറ്റി ഏക്സാം,  S3 സപ്പ്ളി എക്സാം, S7 ഇന്റെര്‍ണല്‍സ് ഒക്കെ ഡിസംബര്‍ മാസത്തില്‍ നടക്കും എന്ന് നോട്ടീസ് കിട്ടി. അഞ്ച് S7 യൂണിവേര്സിറ്റി ഏക്സാം, 7 S7 ഇന്റെര്‍ണല്‍സ് എക്സാം, 2 S3 സപ്പ്ളി എക്സാം (ആറു S3 സപ്പ്ളി എക്സാം എഴുതിയവര്‍ കൂട്ടത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു) 31 ദിവസം, പത്ത്‌ ദിവസം അവധി, ഏഴു യൂണിവേര്സിറ്റി, ഏഴു ഇന്റെര്‍ണല്‍സ് ഒപ്പം രണ്ടു അസൈന്‍മെന്റും. ദൈവമേ ഇതൊക്കെ നമ്മള്‍ എങ്ങനെ സഹിക്കും!!!

ഒടുവില്‍  അസൈന്‍മെന്റ് രണ്ടു 'SNICKERS'ിനു ജൂനിയര്‍സിനു കൊടുത്തു ഒഴിവാക്കി. തുണ്ട് വെച്ച് എഴുതിയത് കൊണ്ട് ഇന്റെര്‍ണല്‍സിന്റെ കാര്യവും റെഡി. ഇനി  യൂണിവേര്സിറ്റി എക്സാം. മനസ്സില്‍ ദൈവമേ എന്ന് വിളിച്ചു രണ്ടുംകല്‍പ്പിച്ചു പോയി എഴുതി. അതില്‍ ഒരാഴ്ച്ച എനിക്ക് നാല്‌ എക്സാം ആയിരുന്നു (ആറു എഴുതിയവരുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും??) അഗ്നിപരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു മുപ്പത്തിയൊന്നാം തിയ്യതി  അവസാന യൂണിവേര്സിറ്റി ഏക്സാം എഴുതി ഇന്റെര്‍ണല്‍സില്‍ എത്ര മാര്‍ക്ക്‌ കിട്ടി എന്ന് അന്വേഷിച്ചു തുടങ്ങി . ഇതാ വരുന്നു അടുത്ത പണി. IMഇല് ഇന്റെര്‍ണല്‍സ്ഇല്ല. വേറെ വഴിയൊന്നുമില്ല നേരെ സാറിന്റെ കാലുപിടിച്ചു. ഒടുവില്‍ മൂപ്പര്‍ ഒരു കണ്ടിഷന്‍ വച്ചു. യൂണിവേര്സിറ്റി ചോദ്യപ്പേപ്പര്‍ മുഴുവന്‍ എഴുതി പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഒന്‍പതു മണിക്ക് മുന്നേ സാറിന്റെ മേശപുറത്ത്‌ വെച്ചാല്‍ ഇന്റെര്‍ണല്‍സ്തരാം. അത് സമ്മതിച്ചു നേരെ ഹോസ്റ്റലില്‍ ചെന്ന്‌ എഴുത്ത്‌ തുടങ്ങി. പന്ത്രണ്ട്മണിക്ക്‌ ന്യൂഇയര്‍ ആഘോഷിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമാണ് എഴുന്നേറ്റതു. തിരിച്ചു വന്നു വീണ്ടും എഴുത്ത് തുടര്‍ന്നു. ഒടുവില്‍ എഴുതി തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ മൂന്ന് മണി . ഹോ നൂറു മാര്‍കിന്റെ യൂണിവേര്സിറ്റി ഏക്സാം സ്കൂട്ടി ഒന്‍പതു മണിക്ക് കിടന്നുറങ്ങുന്നു. മൂന്നു മാര്‍ക്കിനു വേണ്ടി മൂന്ന് മണിവരെ ഇരുന്നു അസൈന്‍മെന്റ്എഴുതുന്നു. മടിയന്‍ മല ചുമക്കും എന്ന് പണ്ടാരോ പറഞ്ഞത് വെറുതെയല്ല എന്ന് മനസിലായി. ഏതായാലും വളരെ നല്ല ഒരു ന്യൂഇയര്‍ ഗിഫ്റ്റാണ്ണു യൂണിവേര്സിറ്റിയും കോളേജും ചേര്‍ന്നു തന്നത് .

വാല്‍ക്കഷണം:- ഭാഗ്യം കൊണ്ടോ പൂര്‍വികരുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനകൊണ്ടോ എന്തോ റിസള്‍ട്ട്‌ വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എല്ലാത്തിലും പാസ്സായി....!!!

Spectacles...

Out of Syllabus 24

For some it makes them feel like rock stars

For some it protects eyes from sun light

For some it helps to show they are blind

For some it helps in short sightedness

For some it helps in long sightedness

For some it helps to see things clearly....

But for me it acts as a barrier, which hides

Her eyes and ultimately her heart from me!!!

85mm Spark of Death...

Out of Syllabus 23

What will you do when you think that

you are in deep tension or dilemma

what would you do when you feel that

deep frustration is creeping up on you

Those lonely nights that haunts you

and make you wish you were never born

Then there is this dragon, that breaths fire

which kills you slowly, but definitely...

which helps you to forget, if not take away,

all those nuisance which haunts you.

The thing which is used as refuge by many

The thing which is equally hated by many

85mm spark of death known as CIGARETTE!!!

-[Thanks to Nikhil Kuriakose for title and pic ]-

-[visit:- http://niksnaps.blogspot.com/  ]-

Shooting star...

Out of Syllabus 22

Once in a while a shooting star comes to earth's surface

It is so beautiful to watch it descending.

But once it touches the ground, it is massive destruction.

In one of those dark and lonely skies,

I saw a shooting star, so ablaze and pure that it blinded me,

So pure that it reflected on me and made me pure.

But as soon as it neared, it shattered my heart and dreams

But i never say it was star that shattered my heart 

Instead I say the star stitched my broken heart together

But main thing is that, the stitches do hurt a lot...

And thus goes on the Life & Dreams of a Masochist

Praying, no more shooting stars destructs the Earth....

Are all ROCKSTARS NEGATIVE?...

Out of Syllabus 20

First of all Happy new year to all.

Now back to the question, All are Rockstars NEGATIVE??

Name:- X
Age:- 19
Educational Qualification:- 8th STD
Passion:- Guitar
Other Interest:- Booze,fag, tabs and Girls.
.
.
.
.

Job:- Lead Guitarist in local Band!!!


I met this guy at my Cousins place.He was lean with bloodshot eyes, not more than 5.8, with studs in ears and a Ray Ban glass. I thought who the hell is this idiot. I was shocked when my cousin introduced him. At One look itself I understood he was addict. It was confirmed when my cousin told he went to rehab and also when he showed the packet of sleeping pills in his hands.
Is it a natural law or something, that the talent inside a person is brought out when he is in deep pain, ecstasy or when he fall in love. Is it always so, that a person when goes to his other side, the darker side, the artist in him is born. I don't know. But with my little experience, that is what i understood. When a person is pushed further, the hidden talents in him are brought out. Drugs are the most dangerous and powerful ally for the same. With the help of drugs, there may be plenty of X's in the world.... again the question rises Are all ROCKSTARS NEGATIVE?...